فضل خدای را که تواند شمار کرد
یا کیست آن که شکر یکی از هزار کرد
بحر آفرید و بر و درختان و آدمی
خورشید و ماه و انجم و لیل و نهار کرد
توحید گوی او نه بنی آدم اند و بس
هر بلبلی که زمزمه بر شاخسار کرد
بخشندگی و سابقه ی لطف و رحمتش
ما را به حسن عاقبت امیدوار کرد
پرهیزگار باش که دادار آسمان
فردوس جای مردم پرهیزگار کرد
هر کاو عمل نکرد و عنایت امید داشت
دانه نکشت ابله و دخل انتظار کرد
نابرده رنج گنج میسر نمی شودکرد
مزد آن گرفت که جان برادر کار کرد
بعد از خدای هرچه پرستند هیچ نیست
بی دولت آن که بر همه، هیچ اختیار کرد
( سعدی )