من میهنم ایران زمین را دوست دارم

                        این سرزمین علم و دین را دوست دارم

این جا که خاکش از شهیدان لاله گون است

                  تاریخش از نقش ستم، هم رنگ خون است

این جاست مهد علم و ایثار و دلیری

                            این سرزمین عشق را آسان نگیری

از خاورانش می دمد نور معانی

                          زان هشتمین خورشید دین آسمانی

دیروز، گل هایی چو حافظ داشت میهن

                       فردا ازین گل باز، خواهد کاشت، میهن

دیروز، جای پورسینا بود و سعدی

                                 فردا  بود  منزلگه  مردان  بعدی

من میهنم ایران زمین را دوست دارم

                       این سرزمین علم و دین را دوست دارم

از خاک گرمارود تا آن سوی الوند

                                از   آستارا   تا   کنار  رود   اروند

هر گوشه و هر جای آن، کاشانه ی ماست

                    تنب بزرگ و کوچکش هم، خانه ی ماست

من خاک پاک خویشتن را دوست دارم

                         هم انقلاب و هم وطن را دوست دارم

(سیدعلی موسوی گرمارودی)