این گونه اگر رفتم از این خاک ز من یاد کنید
هر جا که پرنده‌ای بشد در قفس آزاد کنید
هر جا که دلی شکسته دیدید ز غم شاد کنید
هر جا به خرابه‌ای رسیدید آبـــاد کنید
آنگه که دو پیمانه پر از باده کنید
آنگه که سری به مهر و سجاده کنید
یادی هم از این عاشق دلداده کنید
آنگه که دلم در آتش افتاد کنید
این گونه اگر رفتم از این خاک ز من یاد کنید
در میکده‌ای که باده اندوخته ام
آتـــشکده‌ای که آتـــــش افروخته ام
نی مسجد و نی صومعه نی کعبه و نی . . .
در مدرسه ای که دانش آموخته ام
در گرد هم آیید و دلم شاد کنید
(پرواز همای)
