کاشکی آمده بودی و زمین سرد نبود

                                    این  همه    روی  زمین آدم  نامرد نبود

            خسته ام! مهدی من! حال مرا می فهمی؟

                                   حال من را که نصیبم  به جز از درد نبود

تو بهاری و اگر آمده بودی، گل ها -

                                   دلشان    منتظر   حادثه  ای   زرد نبود

 تو اگر آمده بودی همه انسان بودیم

                                  نفسمان این همه هرجایی و ولگرد نبود

     هیچ کس اهل ریا کاری و تزویر و فریب

                                  هیچ  کس  مدّعی آن چه نمی کرد نبود

          ندبه ها و فرج و العجل و عهد... چه سود؟

                                 کاش  این شهر پر از   آدم   بی درد نبود

                                  (وحیده افضلی)