یوسف  آخــر زمـــان  آید بـــه دوران، غــم مـخور

                      کلبه ی  احزان  شود روزی گلستان، غــم مـخور

بــی حضورش چند  روزی  دور گردون گر گذشت

                      دائـــما  یــکسان  نباشد حال دوران، غــم مـخور

چون امید وصل او هر لحظه است و ممکن است

                      در فــراقش صبر کن با درد و هجران، غــم مـخور

حـــال مـــا  ،   در  فـــرقت  پیغمـــبر و  اولاد  او

                      جـمله مـی داند خـدای حال گردان، غــم مـخور

فیــض اگــر حــال فــنا  بنیاد  هستـــی بـــر کند

                      کشتــــی آل بنــی داری، ز طوفان، غــم مـخور

در جـــهان گر از حضورش دور باشـــــــی فیضیا

                      روز موعودش رسد دست به دامان، غــم مـخور

(فیـــــض کاشانـــــــــــــی) ‏‎ ‎