1- ختم سوره واقعه جهت وسعت رزق :
جهت وسعت رزق و معیشت از شب شنبه ، هر شب سه بار
سوره مبارکه واقعه را بخوانید و شب جمعه 8 مرتبه بخوانید واین عمل را
پنج هفته بجای آورید و قبل از هر بار خواندن سوره، این دعا را بخواند:
اَللَّهُمَّ ارْزُقنا رِزْقاً حَلاَلاً طَیِّباً مِنْ غَیْرِ کَدٍّ اِسْتَجِب ْ دَعْوَتَنَا مِنْ غَیْرِ رَدٍّ
وَ اَعُوذُ مِنَ الْفَضِیحَتِین الفَقرا وَالدِّینِ وَاِدْفَعْ عَنِّی هَذَیْنِ بِحَقِّ الامَامِیْن
الحسن وِالحُسَین بِرَحْمَتِکَ یاارحم الراحمین .
فرموده اند این ختم تاثیر عجیبی دارد .
2- دعای گشایش رزق و روزی :
اللهم ارزقنی من فضلک الواسع الطیب رزقا واسعا حلالا طیبا
بلاغا لدنیا و الاخره صبا و صباهنیئا مریئامن غیر کد ولا من احد
من خلقک الاسعه من فضلک الواسع فانک قلب واسئلوا الله
من فضله فمن فصلک اسئل ومن عطیتک اسئل و من یدک الملا اسئل
3- دعا به جهت وسعت رزق :
جهت تنگی روزی و رفع فقر 40 روز
روزی یک مرتبه سوره مبارکه مزمل را بخوانید.
4- دعا به جهت افزایش رزق و روزی :
براى رفع فقر و جلب وسعت و باز شدن در بهشت
هر روز صد مرتبه بگویید:
لا اله الا اللّه الملک الحق المبین .
5-دعای افزایش رزق وروزی :
جهت جلوگیری از فقر ، بخل ، مرض و برای غنی شدن از نظر مادی
در هر روز بین الطلوعین (بعد از طلوع فجر تا قبل از طلوع آفتاب)
10 مرتبه اسم مبارک «یا باسط» خوانده شود.
6- برای گشایش روزی صد مرتبه در روز بگویید :
یا وَهّاب
7- ختم سوره مبارکه طه جهت افزایش رزق :
سوره مبارکه طه را هر روز بعد از اذان صبح و قبل از طلوع آفتاب
بخواند رزق او فراخ شود و از جایی که گمان نداشته باشد
خدا برای او روزی برساند ،و اگر در هنگام طلوع آفتاب بخواند
روزی تازه به او رسد و اگر کسی این سوره مبارکه را بنویسد
وهمراه خود داشته باشد در پی هر حاجتی برود موفق گردد،
واگر برای اصلاح بین دو نفر بخواهد برود قبل از رفتن این سوره را بخواند .
8- دعا جهت توسعه رزق از امام جواد علیه السلام:
جهت وسعت رزق مکرر گفته شود:
یا من یکفى من کل شى ء و لا یکفى منه شىء اکفنى ما اهمنى .
9- برای گشایش در هر روز 77 مرتبه بگویید :
یا غَفور یا وَدود
10- دعایى جهت زیاد شدن رزق و اداءدین :
على علیه السلام فرمود: شکایت کردم به پیغمبر از قرض ،
پس فرمود: بگو یا على !پس اگر به قدر کوه بزرگى قرض دار باشى
خدا ادا مى فرماید. ان شاء اللّه تعالى .
اللهم اغننى بحلالک عن حرامک و بفضلک عمن سواک .
سیل چشمانم باز از فراغت جاریست
خسته ام باز بیا جمعه ها تکراریست
در پی قافیه ها چه پریشان ماندم
قافیه در شعرم با حضورت جاریست
به هوایت آقا بغض کرده شعرم
آسمانش انگار نم نمک بارانیست
دل من پر غصه , حال شعرم خوش نیست
نفسی مانده فقط جای شکرش باقیست
در فراغت آقا چشم در راهم من
گر چه این جمعه همان جمعه ی تکراریست
(سید سجاد الحسینی)
ساعات عمر من همگی غرق غم گذشت
دست مرا بگیر که آب از سرم گذشت
مانند مرده های متحرک شدم ، بیا
بی تو تمام زندگی ام در عدم گذشت
میخواستم که وقف تو باشم تمام عمر
دنیا خلاف آنچه که میخواستم گذشت
دنیا که هیچ ، جرعه آبی که خورده ام
از راه حلق تشنه من ، مثل سم گذشت
بعد از تو هیچ رنگ تغزل ندیده ایم
از خیر شعر گفتن ، حتی قلم گذشت
تا کی غروب جمعه ببینم که مادرم
یک گوشه بغض کرده که این جمعه هم گذشت
مولا ، شمار ! درد دلم بینهایت است
تعداد درد من به خدا از رقم گذشت
حالا برای لحظه ای آرام میشوم
ساعات خوب زندگی ام در حرم گذشت
(سید حمیدرضا برقعی)
ای رفته کم کم از دل و جان ، ناگهان بیا
مثل خدا به یاد ستمدیدگان بیا
قصد من از حیات، تماشای چشم توست
ای جان فدای چشم تو؛ با قصد جان بیا
چشم حسود کور، سخن با کسی مگو
از من نشان بپرس ولی بی نشان بیا
ایمان خلق و صبر مرا امتحان مکن
بی آنکه دلبری کنی از این و آن بیا
قلب مرا هنوز به یغما نبرده‌ای
ای راهزن دوباره به این کاروان بیا
(فاضل نظری)
از بس که درد می کشی و دم نمی زنی
حتی خدا به صبر تو تبریک گفته است
مهتاب اگر هنوز درخشنده مانده است
نام تو را در این شب تاریک گفته است
نام تو را پرنده به گوش بهار خواند
صدها درخت پیر جوان شد جوانه زد
چتر اقاقیا به سر کوچه ها نشست
گیسوی باغ را نفس باد شانه زد
گیسوی شهر عطر تو را پخش می کند
بی شک عبور کرده ای از این کنارها
دلدادگان رفته کفن پاره می کنند
صوت سلام می شنوم از مزارها
این انتظار، پشت زمین را شکسته است
آقا تو شانه های زمان را تکان بده
تنها به دست تو کمرش راست می شود
لطفی کن و دوباره خودت را نشان بده
این انتظار را به بهاری تمام کن
یا ذرّه ای به ما بده از آن صبوریت
بی تو نفس کشیدن و مردن بدون تو
تقدیرمان مباد که سخت ست دوریت
(نغمه مستشار نظامی)
کاشکی آمده بودی و زمین سرد نبود
این همه روی زمین آدم نامرد نبود
خسته ام! مهدی من! حال مرا می فهمی؟
حال من را که نصیبم به جز از درد نبود
تو بهاری و اگر آمده بودی، گل ها -
دلشان منتظر حادثه ای زرد نبود
تو اگر آمده بودی همه انسان بودیم
نفسمان این همه هرجایی و ولگرد نبود
هیچ کس اهل ریا کاری و تزویر و فریب
هیچ کس مدّعی آن چه نمی کرد نبود
ندبه ها و فرج و العجل و عهد... چه سود؟
کاش این شهر پر از آدم بی درد نبود
(وحیده افضلی)