انیس کنـــج تنهایی کتاب است

فروغ صبـــــح دانایی کتاب است

                                     بــــود بی مـــزد و منت اوســتادی

                                     ز دانـــش بخشدت هـــر دم مرادی

درونـــش همـــچو غنجه از ورق پر

بـه قیمت هر ورق زان یک طبق در

                                   بـــه تــــقدیر لطایــــف لـــب گشاید

                                   هـــــزاران گوهــــــر مـــــعنی نماید

گـــــــهی اســـرار قـــرآن باز گوید

گـــــــه از قــــــول پیــمبر راز گوید

                                    گـــــهی از رفتــــگان تاریــــخ خواند

                                    گـــــه از آینـــــده اخـــــبارت رساند

به هر یک زین مقاصد چون نهی گوش

 مــکن از مــقصد اصـــــــــلی فراموش

(جامـــــــــــی)

ای نــام تو بــهترین ســـرآغاز

  بی نام تو نامــه کی کنم باز ؟

                       ای یــــاد تو مونــس روانم

                       جــز نام تو نیست بر زبانم

ای کار گشای هر چه هستند

نــــام تــو کلید هـر چه بستند

                ای هست کن اساس هستی

                 کـــوتــــه  ز  درت  دراز دستی

   هــــم قصـــه ی   نا نموده  دانی

   هــــم نامـــه ی نا نوشته خوانی

               هـــم تـــــو بــه عنـــایت الــــهی

               آن جا قدمم رسان که خواهـــی

از ظلمــت خـــود رهــایی ام ده

با نــــور خــــود آشـــنایی ام ده

(نظام گنجوی)

اول  دفتر به  نام ایزد دانا

صانع و پروردگار حی توانا

سپاس و ستایش خداوندی را سزاست

که به واسطه ی ارسال رسل و ابلاغ کتب

دل های رمیده و پریشان را آرمیده و آسوده ساخت.

خداوندی را ستایش کنیم و نیایش نماییم که عفوش خطا پوش است.

پاکا! ملکا! ملک جان ها از آن توست و جمله دل ها به فرمان تو .

سر پادشاهان گردن فراز

به  درگاه تو بر زمین نیاز

ملکا ! ما را از دام هوا رهایی ده و به راه هدی راهنمایی کن.

یا الهی و ربی و سیدی! همه را چشم امید

به درگاه تو باز است و دست نیاز به رحمت تو دراز . . .
‏

بــارون داره هدر میشه بیا بامن قدم بزن

                            دلم  داره پر  میزنه  واسه  تو و قدم زدن

وقتی هـــــوا بارونیه دلــــم بــــرات تــــنگ میشه باز

            نمیدونی تو این هوا چشات چه خوش رنگ میشه باز

بــــارون هواتــو داره

               رنگ چـــــشاتو داره

قدم زدن تو بــــارون

               باتو چه حالــی داره

دلــــم هــــواتو داره

               بـــــارون هواتو داره

نیستی خودت کنارم و صــدات همش تو گوشمه

                بارونـــیه قشنگی کـــــــه هدیه دادی رو دوشمه

بــــارون حــــواسش به توئه اونم دلــش پر میزنه

                بجـای من با قطره هاش رو شیشه تون در میزنه

(امـــــــــــــــین رستــــــــــــمی)

   این گونه  اگر رفتم  از این خاک ز من یاد کنید

   هر   جا که  پرنده‌ای  بشد در قفس  آزاد کنید

   هر جا که دلی‌ شکسته دیدید ز غم شاد کنید

   هر   جا  به   خرابه‌ای    رسیدید    آبـــاد کنید

                        آنگه     که   دو    پیمانه   پر    از   باده کنید

                         آنگه   که    سری به   مهر   و  سجاده کنید

                         یادی    هم    از  این  عاشق    دلداده کنید

آنگه     که     دلم   در  آتش   افتاد    کنید

 این گونه اگر رفتم از این خاک ز من یاد کنید

                         در      میکده‌ای    که     باده    اندوخته ام

                         آتـــشکده‌ای   که    آتـــــش     افروخته ام

     نی‌‌ مسجد و نی‌‌ صومعه نی‌‌ کعبه و نی . . .

                        در  مدرسه ای     که    دانش     آموخته ام

    در    گرد     هم    آیید    و   دلم  شاد کنید

(پرواز همای)

دارم به سر همیشه هوای هوای توس

                       خواهم  همی ز    بخت،  رضای رضای توس

از هر کسی  که آن خلف  مرتضی رضا

                       باشد رضا ، رضاست از آن کس، خدای توس

افتد   اگر   گذار   خلیل  اندر  آن  مقام

                       قربان   کند   دوباره   پسر   در    منای توس

گوید فلک که کاش زمین بودمی نخست

                      می بود  توس جای  من  و  من به جای توس

ای  دل   گرت  هوای  بهشت  است آرزو

                     یکسان   بود   هوای بهشت   و   هوای توس

 جان  را چه  رتبه ایست که سازم فدای تو

                      جانم    فدای   آن   که  شود  او  فدای توس

ختم  سخن  که  ختم  رسل، هادی سبل

                      جد    رضای    توس   ،   نموده   ثنای توس

     (فدایی مازندرانی)

مردی با سپری بزرگ به جنگ می رفت.

از قلعه سنگی بر سرش زدند و بشکستند.

برنجید و گفت: ای مردک، کوری؟

سپری بدین بزرگی نمی بینی و سنگ بر سر من میزنی؟

(عبید زاکانی-رساله ی دلگشا)

الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
یکــتایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
بی همـــتایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
و قـیـــوم وتـــــوانـایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
بــــرهمـــه چیـــــز دانـــایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
و در همه حـــــال بیــنــایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
از عــیــب مـصفــایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
از شـــریـــک مـبــرایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
اهـــل هــــردوایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
جـــان داروی دلهـــــــــــایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
مســـند نشیـــن استغنـــایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
به تـــو زیــبد مـــلک خـــــدایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
الهــــی در جــلال رحــــمانــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
ودر جــــمال سبــــحانــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
نه محــــتاج مــــکانــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
ونه آرزومندزمـــــانـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
نه کس به تو ماند ونه به کس مانـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
پــیداست که در میان جـــــانـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
بلکه جان زنده به چیزیست که تو آنــــــــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
الهــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
الهــــــــــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــی
الهــــــی
الهــی
الهی
الهی
الهــــــــی
الهـــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
الهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی

(منبع:http://saranori17.blogfa.com)